ΝΑΝΣΙ - ΣΑΜΠΛΙ

Σαν τον Ρωμαίο θεό Ιανό που είχε δύο πρόσωπα, έτσι και αυτή, μας παρουσιάζει δύο όψεις. Μία στα εντός και μία στα εκτός έδρας παιχνίδια. Στο σπίτι της παίζει φουλ επίθεση, κόντρα σε ποιοτικές ομάδες όμως πληρώνει τα μεγάλα αμυντικά της κενά. Στις εξορμήσεις της το πηγαίνει πιο συντηρητικά. Δεν της βγαίνει σε καλό διότι το δυνατό της σημείο είναι η επίθεση. Το γκολ θα το φάει οπωσδήποτε. Δεν τόλμησε στην Κορσική και μοιραία ηττήθηκε.

Φιλοξενήθηκε από την Αζαξιό και ήταν εμφανές από τα πρώτα λεπτά πως είχε κατέβει περισσότερο για να μη χάσει, παρά για να κερδίσει. Επειδή αμφότερες βρίσκονταν χαμηλά στη βαθμολογία και το ματς ήταν κρίσιμο, φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη. Ελάχιστες φάσεις, μηδενικά ρίσκα, είπαμε όμως, της είναι σχεδόν αδύνατο να κρατήσει το μηδέν. Δέχτηκε το γκολ στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου, τα πόδια «κόπηκαν» και δεν αντέδρασε ποτέ. Στον πάτο της κατάταξης, ισόβαθμη με Ροντέζ και Σατορού.

Με εξαιρετική εμφάνιση ταπείνωσε εντός έδρας το φάντασμα της Γκινγκάμπ (3-0). Κατάφερε ένα χρυσό τρίποντο με το οποίο για πρώτη φορά στη σεζόν βγήκε από τη ζώνη του υποβιβασμού αναπνέοντας ξανά (στο +2). Δεν εντυπωσίασε. Εκανε όμως άριστα τα βασικά. Είχε συγκέντρωση, πειθαρχία και αμυντική συνοχή, ενώ έπαιξε με μυαλό στην κόντρα.

Πήρε προβάδισμα στο 20ο λεπτό, με τον Ζακ να ευστοχεί σε πέναλτι. Στο 57’ έχασε τη γη κάτω από τα πόδια της όταν είδε τον Ντεριέν να αποβάλλεται με απευθείας κόκκινη κάρτα, ωστόσο έμεινε προσηλωμένη στο τακτικό πλάνο και επιβραβεύτηκε γι’ αυτό διπλασιάζοντας τα τέρματά της πέντε λεπτά αργότερα (Ανρί), ενώ σφράγισε το τρίποντο στο 83’ με τον Ντελός. Αλλη ομάδα από τότε που σταμάτησε να παίζει με την άμυνα στη σέντρα προσπαθώντας να δείξει κάτι που δεν είναι. Μόλις μία ήττα στα επτά τελευταία παιχνίδια (2-4-1).