Ο ΔΥΝΑΜΙΣΜΟΣ ΙΣΩΣ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Αποχώρησε νικήτρια με 1-0 από την έδρα της Γκρόιτερ Φιρτ στην προηγούμενη αγωνιστική. Σταθερά σε θέση άμυνας στο πρώτο 45λεπτο, στο 22′ δέχτηκε την πρώτη απειλή, στο 42′ μία… υποψία απειλής. Καλά κράτησε, το τίποτα έκανε μπροστά. Τα ίδια και στο δεύτερο 45λεπτο, αλλά στο 60′ βρήκε το κλέψιμο που της χάρισε την φάση για το 0-1. Εκτοτε η άμυνά της ήταν ανίκητη.

Η ομάδα του Φρανκ Σμιντ έμεινε αήττητη για τέταρτο παιχνίδι (3-1-0) στο πρωτάθλημα και ο προπονητής της μάλλον το έκανε το θαύμα του πάλι. Την έφτιαξε την ομάδα που ήθελε μετά από τις πολλές αποχωρήσεις βασικών ποδοσφαιριστών το καλοκαίρι.

Για δεύτερο σερί παιχνίδι η Χάιντενχαϊμ μας εμφάνισε τις αρετές που τη χαρακτήριζαν στις προηγούμενες δύο σεζόν. Προσπάθεια και κατάθεση ψυχής για ενενήντα λεπτά, υπέρβαση των ορίων των θεωρητικών δυνατοτήτων της και πίστη σε αυτές. 

Θυμίζουμε ότι στα πέντε εντός έδρας παιχνίδια της είχε συνολικά καλύτερη εικόνα σε σχέση με όσα έδωσε μακριά από το σπίτι της. Ηταν πιο δυναμική, με περισσότερη έμφαση στην προστασία της άμυνας, αλλά και ελάχιστα ρίσκα μπροστά. Αν δεν κάνει λάθη η αντίπαλος ή δεν προκύψει κάτι (μακρινό σουτ, στατική φάση) ώστε να σκοράρει, έχει πρόβλημα.

Από πλευράς τακτικής ο Φρανκ Σμιντ συνεχίζει να μας αιφνιδιάζει. Στο Φιρτ χρησιμοποίησε για πρώτη φορά διάταξη με τρεις κεντρικούς αμυντικούς σε 3-4-1-2. Στα προηγούμενα δύο παιχνίδια είχαμε δει το 4-3-1-2. Νωρίτερα «φορούσε» στην ομάδα του κυρίως το 4-2-2-2 στα εντός έδρας παιχνίδια και το είχε δοκιμάσει και στο Ντίσελντορφ. Εχουμε δει επίσης, το 4-1-4-1 απέναντι στην Οσναμπρικ και το 4-2-3-1 στο Αουε και στο Ζανκτ Πάουλι. 

Αποχώρησε με τη νίκη με σκορ 1-0 από το Αμβούργο την περασμένη αγωνιστική. Βρήκε πεντάλεπτο επιθετικής δράσης μετά το 10′ και άνοιξε το σκορ από στατική φάση στο 14′. Κέρδισε και αποβολή αντιπάλου στο 27′, άγγιξε δεύτερο γκολ στο 28′, το γλίτωσε δύο φορές στο 43′. Στο δεύτερο 45λεπτο ήταν τρομερά παθητικό και σε πέντε περιπτώσεις γλίτωσε τυχερά την ισοφάριση. Ανύπαρκτες οι αντεπιθέσεις του μέχρι το 90′ που βρήκε μία ευκαιρία.

Η ομάδα του Κενάν Κοτσάκ γύρισε στις νίκες μετά από τέσσερα παιχνίδια στο πρωτάθλημα αλλά δεν πρέπει να σκεφτεί ότι έλυσε τα προβλήματά της. Αφενός αντιμετώπιζε ομάδα σε παρόμοια άσχημη κατάσταση αγωνιστικά και ψυχολογικά, αφετέρου νίκησε αρκετά τυχερά. Θετικό πάντως, το ότι έκανε… σεφτέ ως φιλοξενούμενη. 

Συγκεντρωτικά θυμίζουμε πως στα πέντε εκτός έδρας παιχνίδια της απέτυχε τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά (τυχερά δεν δέχτηκε γκολ στο Αμβούργο), ανεξάρητα απ’ το «στιλ» ομάδας που είχε απέναντί της. 

Από πλευράς τακτικής, ο Κοτσάκ χρησιμοποίησε για δεύτερη φορά (μετά το Βίρτσμπουργκ) το 4-2-3-1. Γρήγορα παράτησε το 3-4-1-2 που δοκίμασε με τη Χόλσταϊν Κιέλου. Πιο πριν την είχαμε δει για τρία σερί παιχνίδια με 4-4-2 και ρόμβο στα χαφ, στο Πάντερμπορν και εντός με την Αϊντραχτ Μπράουνσβαϊχ την είχαμε δει με 4-2-2-2, με την Καρλσρούη εντός έπαιξε με 3-4-2-1 και στο Οσναμπρικ με 4-3-2-1. 

Συνολική αίσθησή μας είναι πως το 4-2-2-2 και το 4-4-2 με ρόμβο στα χαφ έχουν δουλέψει καλύτερα επιθετικά, αλλά κανένα δεν έχει κατορθώσει να χαρίσει αμυντική ηρεμία στις εκτός έδρας εμφανίσεις. Το 3-4-1-2 αποδείχτηκε αρνητικό αμυντικά στην εντός έδρας δοκιμή του.