ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ Η ΛΑ ΦΙΟΡΙΤΑ

Πολλαπλά τα οφέλη μετά το πρώτο ματς στη Μάλτα. Εχασε με το μικρότερο δυνατό σκορ, παρέμεινε στο παιχνίδι της πρόκρισης, το κυριότερο όμως κοίταξε στα μάτια την αντίπαλο.

Δεν αποδιοργανώθηκε από το γρήγορο τέρμα που δέχτηκε και παίζοντας συγκεντρωμένα και πειθαρχημένα μετά το πρώτο τέταρτο έφτασε σε μία τιμητική ήττα που της αφήνει ελπίδες για ανατροπή.

Βάσει αριθμών βέβαια αυτό κάθε άλλο παρά απλό φαντάζει. Μιλάμε για μία ομάδα με ευρωπαϊκό ρεκόρ 0-1-18 και τέρματα 2-50. Γεγονός όμως είναι πως με την εικόνα της φάνηκε να μεγαλώνει και να είναι έτοιμη για την υπέρβαση.

Η ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος του Σαν Μαρίνο τη βρήκε στην κορυφή. Στα πλέι οφ έφτασε στον τελικό, εκεί όμως λύγισε στην παράταση από τη Φολγκόρε (0-1). Απέτυχε έτσι να φτάσει στον τίτλο τον οποίο αγνοεί από το 2018. Παρηγοριά αποτέλεσε η κατάκτηση του Κυπέλλου.

Μπορεί στο πρώτο μεταξύ τους παιχνίδι να ήρθε η νίκη, ωστόσο αυτή δεν συνοδεύτηκε με πειστική εμφάνιση. Ουδεμία σχέση είχε η απόδοσή της με αυτή που έπιασε στα τρία φιλικά που είχαν προηγηθεί (όλα με ομάδες της χώρας), όπου επιθετικά πετούσε φλόγες.

Είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων, δεν κατάφερε όμως να τη μετουσιώσει σε ευκαιρίες για περισσότερα τέρματα . Το γρήγορο γκολ την άγχωσε αντί να την απελευθερώσει, συναντώντας δυσκολία στη διαχείριση της ροής, ενώ όταν δεν έβρισκε χώρους βραχυκύκλωνε.

Ανοιχτή σε κάθε σενάριο η ρεβάνς, το γεγονός όμως πως αυτή τη φορά οι αντίπαλοι θα κληθούν να κάνουν παιχνίδι και να κυνηγήσουν το γκολ, αργά ή γρήγορα θα φέρει κενά που θέλει να εκμεταλλευτεί. Οφείλει όμως να έχει υπομονή, που της έλειψε.

Τέταρτη θέση στο περσινό πρωτάθλημα της Μάλτας, κορυφαία εκτός έδρας συγκομιδή, τελευταία φορά που πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος ήταν τη σεζόν 2012-13.