ΜΕ ΤΗ ΘΗΛΙΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ Η ΠΕΣΚΑΡΑ

Τα πράγματα είναι απλά. Για να σωθείς, πρέπει να κερδίζεις. Για να κερδίζεις, πρέπει να σκοράρεις. Εκεί σταματάει η όποια συζήτηση. Μιλάμε για τη χειρότερη επίθεση της κατηγορίας!

Τόσους προπονητές έχει αλλάξει, διαφορετικά τακτικά σχήματα, δέκα διαφορετικοί επιθετικοί έχουν χρησιμοποιηθεί, όλοι αυτοί μαζί όμως σκόραραν μέχρι τώρα μόλις οκτώ φορές. Που να δει προκοπή; Η επίθεση δεν υπάρχει σαν εντολή στο λογισμικό της. Ακόμα και μετά τη μεταγραφική ενίσχυση του Ιανουαρίου.

Το γκολ έρχεται (όταν αυτό συμβαίνει) από παίκτες με δεδομένη ποιότητα (όπως ο Ντεσένα) που ξεχωρίζουν σαν την τρίχα στο ζυμάρι ή από ποδοσφαιριστές που είναι χρόνια στην ομάδα και βγάζουν περίσσιο πάθος.

Σε δεινή βαθμολογική θέση, στο -6 από τα μπαράζ, δεν έχει περιθώρια. Πρέπει να χτυπάει κάθε ματς, ανεξαρτήτως αντιπάλου. Το ίδιο βέβαια ίσχυε και στην έδρα της Βιτσέντσα όπου ηττήθηκε 1-0 και ήταν ανύπαρκτη από τη μέση και μπροστά.

Η αναβολή του αγώνα με την Πορντενόνε πριν τη διακοπή λόγω πολλών κρουσμάτων στις τάξεις της αντιπάλου της ήρθε κουτί. Κέρδισε επιπλέον ημέρες ξεκούρασης, ενώ και εκείνη τη δεδομένη στιγμή είχε τα κρουσματάκια της.

Προερχόταν από τεράστια νίκη στην «Αρένα» κόντρα στη ΣΠΑΛ, με τους παίκτες να κάνουν κατάθεση ψυχής και να αποδεικνύει με το καλύτερο τρόπο πως πάνω από όλα είναι ομάδα με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Σύνολο που βασίζεται στο «εμείς» και δεν αλλοιώνεται το παιχνίδι του από τις απουσίες.

Χωρίς άγχος για την υπέρβαση της οκτάδας, αφού βρίσκεται μόλις τέσσερις βαθμούς μακριά από τα πλέι οφ, έχοντας και ένα παιχνίδι λιγότερο, ενώ η 8η Κιέβο φιλοξενεί την 7η ΣΠΑΛ, συνεπώς τουλάχιστον η μία θα χάσει βαθμούς.