ΛΟΡΙΑΝ - ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ

Να λοιπόν που αναγεννιέται και πάλι στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν. Είχε συμπληρώσει 13 μήνες χωρίς εκτός έδρας νίκη παρ’ όλα αυτά το ένστικτο της επιβίωσης δίνει το «παρών», όπως συνέβη την περασμένη εβδομάδα στην έδρα της Κλερμόν.

Φιλί ζωής το εκτός έδρας 2-0. Μετά τα «άγονα» 27 εκτός έδρας ματς, πλέον μετρά τρία ματς αήττητη (2-1-0) και βάζει σοβαρή υποψηφιότητα παραμονής. Πρώτα ήταν η Μονακό (0-0), μετά ήρθε η Μπρεστ (0-1) και τώρα η Κλερμόν. Αυτά τα τρία παιχνίδια της δίνουν ανάσα του +1 από τα μπαράζ κάτι που έμοιαζε με θαύμα πριν ένα μήνα.

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, έπαιξε με ένα αμυντικογενές 4-3-3, που έμοιαζε περισσότερο με 4-5-1. Κάλυψε πολύ καλά τις πτέρυγες, ενώ είχε πολυπρόσωπη μεσαία γραμμή με κοντινές αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές. Πέρασε αλώβητη το α’ ημίχρονο, για να «χτυπήσει» σε 5 λεπτά (72’ Κονέ, 76’ Πετρό) και να καθαρίσει τη νίκη. Υποδέχεται το Στρασβούργο με άλλο αέρα και ψυχολογία.

Εκμεταλλεύθηκε το γεγονός ότι το μυαλό της Μονακό ήταν κάπου μεταξύ Γαλλίας και Πορτογαλίας, πρωταθλήματος και Γιουρόπα Λιγκ. Πολύτιμη η εντός έδρας νίκη με 1-0 διατηρεί την ομάδα του Ζιλιάν Στεφάν σε ευρωπαϊκή τροχιά, γιατί όχι και αυτή της 3άδας και του Τσάμπιονς Λιγκ.

Αντιμετώπισε σοβαρά από την αρχή το παιχνίδι και την αντίπαλό της, σε αντίθεση με τη Μονακό που βρισκόταν σε.. άλλο γήπεδο. «Μαγικό» το γκολ – με ανάποδο ψαλίδι – του αρχηγού-στόπερ Τζικού (23’) που άνοιξε λογαριασμό και έμελλε να καθορίσει το ματς.

Το πλεονέκτημα της φετινής ομάδας είναι ότι έχει τη φυσική κατάσταση και την ηρεμία να ελέγχει τα παιχνίδια και να τα φέρνει στα μέτρα της. Χαμήλωσε το τέμπο και διαχειρίστηκε την πίεση μετά το γκολ, ενώ πίεσε τη Μονακό με αντεπιθέσεις. Ακόμη πιο σημαντικό το επίτευγμά της, δεδομένου ότι αγωνίζεται χωρίς τον κινητήριο μοχλό της μεσαίας γραμμής, Τόμασον (χαφ, 26/7), που είναι τραυματίας.