ΛΑΜΙΑ - ΑΡΗΣ

Αυτή τη φορά, το καλό της παιχνίδι είχε και αντίκρισμα, ουσία. Φέρνει το ματς στη Νεάπολη στα μέτρα της προηγούμενη με πέναλτι νωρίς (21’) και αποκτώντας παράλληλα και αριθμητικό πλεονέκτημα. Όχι μόνο δεν το εξαργυρώνει, αλλά ισοφαρίζεται πριν βγει το ημίχρονο από τον Ιωνικό. Πάλι από στατική φάση όμως, βρίσκει τη λύση – μια και καλή – στο ξεκίνημα του β’ μέρους, κρατώντας έκτοτε χωρίς προβλήματα το διπλό (2-1).

Ετσι έσπασε το ρόδι για φέτος, παίρνοντας τεράστια βαθμολογική και ψυχολογική ανάσα. Εξέλιξη άκρως σημαντική διατήρηση της ηρεμίας και ως προς το στάτους του κόουτς Γρηγορίου, στον οποίο παρότι πιστώνεται το καλό πρόσωπο των Φθιωτών, λογικό ήταν να αμφισβητείται (όχι «φωναχτά») όσο οι καλές εμφανίσεις δεν συνδυάζονταν με νίκες.

Δεύτερη συνεχόμενη ψάχνουν απόψε οι γηπεδούχοι, κάτι που δεν έχουν πετύχει όχι μόνο με τον Ελληνα τεχνικό στον πάγκο, αλλά αγνοούν εδώ και σχεδόν δύο χρόνια (σ.σ. τελευταία φορά που το πανηγύρισαν ήταν τον Νοέμβριο του ’19).

Δικαιολογία οι (πολλές και σημαντικές) απουσίες στη φιλοξενία του Απόλλωνα, όχι όμως και η πολύ κακή εμφάνιση. Τελείως φλύαροι και χωρίς την παραμικρή δημιουργία οι «κίτρινοι», είχαν μια πολύ μεγάλη ευκαιρία στο ξεκίνημα του ματς και έκτοτε, πέραν της φυσιολογικής αναμπουμπούλας στο φινάλε (χωρίς όμως να συνοδευτεί με ανάλογες φάσεις), δεν έκαναν τίποτα.

Προφανές πισωγύρισμα η «λευκή» ισοπαλία, τερμάτισε ένα νικηφόρο σερί 2 αγωνιστικών που έμοιαζε να αποκαθιστά τάξη, ηρεμία και πατήματα στους φιλοξενούμενους, μπολιάζοντας τους εκ νέου – και σε κακό λόγω timing της διακοπής – με μουρμουρά και γρίνια.

Αναμενόμενα αυτή επικεντρώνεται στον κόουτς Μάντζιο, ο οποίος μπορεί επισήμως να στηρίζεται, ωστόσο δεδομένα τα περιθώρια για να αρθεί αυτή η στήριξη (όσο δεν έρχονται αποτελέσματα) ελαχιστοποιούνται.