ΑΤΑΛΑΝΤΑ - ΠΑΡΙ ΣΕΝ ΖΕΡΜΕΝ

Τερμάτισε για 2η σερί σεζόν στην 3η θέση στη Σέριε Α. Η τελευταία γεύση πάντως δεν ήταν γλυκιά, καθώς την 1η Αυγούστου ηττήθηκε εύκολα 0-2 από την Ιντερ στο Μπέργκαμο. Το τελικό σκορ είχε διαμορφωθεί από το 20’ (το 0-1 έγινε μόλις στο πρώτο λεπτό). Ετσι, έκλεισε τη χρονιά με ενεργητικό 98 τερμάτων σε 38 αγώνες και φυσικά με το εισιτήριο για τους ομίλους του επόμενου Τσάμπιονς Λιγκ.

Στην πρώτη συμμετοχή της στο Τσάμπιονς Λιγκ τρέλανε κόσμο: ξεκίνησε τον όμιλο με τρεις ήττες, όμως στη συνέχεια συγκέντρωσε 7 βαθμούς κόντρα σε Μάντσεστερ Σίτι, Ντιναμό Ζάγκρεμπ, Σαχτάρ Ντόνετσκ. Καταιγιστική και στους «16», όπου φιλοδώρησε με συνολικά 8 γκολ τη Βαλένθια (4-1 στο Μιλάνο, 3-4 στο «Μεστάγια»).

«Ορισμένες φορές αυτό που ζούμε μου μοιάζει να μην είναι αληθινό. Στη συνέχεια όμως σκέφτομαι ότι αυτό έχει λογική. Υπάρχει από πίσω ο γιος μου, Λούκα που χειρίζεται με εξαιρετικό τρόπο τα οικονομικό, υπάρχει ένα τρομερό τεχνικό επιτελείο και ένα σπουδαίο ρόστερ με εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές που είναι εξαιρετικοί άνθρωποι και εκτός αγωνιστικού χώρου. Γνωρίζουμε ότι είμαστε πλέον οι μοναδικοί εκπρόσωποι του ιταλικού ποδοσφαίρου στο Τσάμπιονς Λιγκ και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό απέναντι σε μια τεράστια ομάδα» δήλωσε ο πρόεδρος Αντόνιο Περκάσι.

«Η Παρί Σεν Ζερμέν κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια στη Γαλλία. Είναι μια σπουδαία ομάδα με μεγάλους ποδοσφαιριστές. Για να βρίσκεται όμως εδώ και η Αταλάντα σημαίνει ότι το αξίζουμε. Αποκλείσαμε σπουδαίους αντιπάλους. Και έχουμε πίστη ότι μπορούμε να τα πάμε καλά και στη συνέχεια. Είμαστε λίγο σαν την Εθνική. Ελπίζουμε να αντιπροσωπεύουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την Ιταλία» τόνισε ο Τζιαν Πιέρο Γκασπερίνι.

Μπαίνει σε έναν «καυτό» ποδοσφαιρικά Αύγουστο, με τις φάσεις των νοκ-άουτ για τις οποίες χτίστηκε η φετινή ομάδα. Πρώτα απ’ όλα έκανε το καθήκον της εντός συνόρων κατακτώντας για μια ακόμη χρονιά το τρεμπλ. Μετά την «επαγγελματική» νίκη στον τελικό Κυπέλλου επί της Σεντ Ετιέν (1-0), επικράτησε και της Λυών στα πέναλτι αυτή τη φορά – μετά από 120 «άσφαιρα» λεπτά στον τελικό του Λιγκ Καπ.

Οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς ως προς την εικόνα της παρά τη διακοπή σχεδόν 5 μηνών. Μπορεί με τη Σεντ Ετιέν να έφταιξε σε ένα σημείο το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων και το σοκ των δύο τραυματισμών (ο ένας σοβαρός του Μ’Μπαπέ), με τη Λυών ήταν ωστόσο φανερά εκτός ρυθμού στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού. 

Οσο και αν υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις αλλά και βάθος στο ρόστερ, έλειψε ξεκάθαρα το πλάτος και η ταχύτητα στην επίθεση αφού η απουσία του Μ’Μπαπέ μετέτρεψε σε πολύ προβλέψιμη την ανάπτυξή της, ενώ Ντι Μαρία και Ικάρντι ήταν «εξαφανισμένοι» σε όλο το ματς. Τακτικά και από πλευράς πάγκου δεν είδαμε κάποιο τρικ που να αλλάξει τη ροή του αγώνα. Μάλιστα τα «χρειάστηκε» σε κάποιες στιγμές που ο γκολκίπερ Νάβας ήταν σε ετοιμότητα. 

Οι αλλαγές – αφού μιλάμε για μέχρι πέντε ανά παιχνίδι – δεν άλλαξαν κάτι στον πίνακα του σκορ κατά συνέπεια το ματς οδηγήθηκε στη διαδικασία των πέναλτι όπου και δικαιώθηκε. Στα προημιτελικά κόντρα στην Αταλάντα, θα επιδιώξει να αντιτάξει την ποιότητα του ρόστερ της απέναντι στην έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού, τομέα στον οποίο δεδομένα υστερεί.