ΑΝΤΑΛΙΑΣΠΟΡ - ΤΡΑΜΠΖΟΝΣΠΟΡ

Πολλά τα ανησυχητικά στην Καισάρεια. Πρώτο ότι στο 17’ ήταν με 2-0 πίσω στο σκορ από την Καϊσέρισπορ, αλλά κυρίως ότι παίζοντας κόντρα σε 10 από 34’ και 9 από 58’, δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα, ούτε καν γκολ να βρει προκειμένου να ξαναμπεί στο παιχνίδι, να διεκδικήσει κάτι (0-2).

Δεδομένα η χειρότερη εμφάνισή της με τον κόουτς Σαχίν, δεύτερη σερί εκτός έδρας ήττα και σίγουρα ήταν ένα πισωγύρισμα που «πόνεσε» τόσο ψυχολογικά όσο και βαθμολογικά αφού την κρατάει κοντά (μόλις στο +4) στη ζώνη. Το θετικό για τους γηπεδούχους είναι πως μετά την αλλαγή στον πάγκο τους έχουν 4 νίκες σε ισάριθμα εντός έδρας παιχνίδια σε πρωτάθλημα και Κύπελλο χωρίς καν να δεχτούν γκολ.

Η φόρα της είναι τέτοια που πλέον κερδίζει άμα τη… εμφανίσει. Η Ντεμίρσπορ ήταν αξιοπρεπής, προσπάθησε να παίξει στα ίσια, είχε τις στιγμές της, είχε τις ευκαιρίες της, η «θύελλα» όμως τη δεδομένη στιγμή – και ειδικά στην έδρα της – δεν παίζεται. Βρήκε από ένα γκολ σε κάθε ημίχρονο και έτσι, «σβηστά» πήρε τη νίκη (2-0).

Και έτσι συνεχίζει το μέτρημα. Οκτώ σερί νίκες (καλύτερο σερί της από το 2004 οπότε και μέτρησε 11 διαδοχικές), 27 αγωνιστικές αήττητη, 25 εκτός έδρας παιχνίδια και 13 μήνες αήττητη, διψήφιες πλέον διαφορές από όλους τους διώκτες της, με τους άλλους του Big-4 (Μπεσίκτας, Γαλατασαράι, Φενερμπαχτσέ) να την βλέπουν πλέον με τα… κιάλια.

Η αίσθηση, ήδη, είναι πως λειτουργεί ως πρωταθλήτρια σε αναμονή, πεποίθηση που επιβεβαιώνεται και από την γένει εικόνα, συμπεριφορά και απόδοσή της, αλλά και από την αδυναμία αντίδρασης των βασικών της – διαχρονικά, όχι φέτος… – ανταγωνιστών.