ΑΜΙΑΝ - ΠΟ

Σε κάθε αγωνιστική αναρωτιέμαι παρακολουθώντας τα παιχνίδια της, πως γίνεται αυτή η ομάδα να έπαιζε μέχρι πριν λίγους μήνες στο Σαμπιονά. Δεν παρουσιάζει το παραμικρό ενδιαφέρον. Αοσμη, άχρωμη και άγευστη.

Επιθετικά περιορίζεται σε κάποιες καλές ατομικές ενέργειες. Ο τρόπος με τον οποίο ψάχνει το γκολ θυμίζει περισσότερο αλάνα παρά οργανωμένο σύνολο. Υπερβολικά εύθραυστη, αδυνατεί να επιβάλει το παιχνίδι της. Θα μου πείτε, ποιο παιχνίδι. Λέμε τώρα.

Κόντρα στη Σατορού είδε τον Σουαρέφ να αποβάλλεται μόλις στο έβδομο λεπτό. Ολόκληρο ματς με παίκτη παραπάνω έπαιξε και όμως πρέπει να λέει ευχαριστώ για τον βαθμό που πήρε (0-0) γλιτώνοντας το γκολ σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις.

Πρέπει να της αναγνωρίσουμε πως έχει τις καλύτερες των προθέσεων. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως δεν θέλει. Μάχεται σε κάθε αναμέτρηση από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.

Ειδικά στην έδρα της μπροστά στο κοινό της κάνει κατάθεση ψυχής. Το πρόβλημα είναι πως δεν μπορεί. Πρόκειται εμφανώς για την πιο αδύναμη ομάδα της κατηγορίας. Θα πρέπει αν αλλάξει πολλά τον Δεκέμβριο για να διεκδικήσει την παραμονή, αν μέχρι τότε είναι «ζωντανή».

Μία ακόμα φιλότιμη προσπάθεια κόντρα στην Γκινγκάμπ την οποία υποδέχτηκε. Θα μπορούσε να προηγηθεί όταν μετά από κόρνερ η μπάλα σταμάτησε στο δοκάρι της αντίπαλης εστίας. Τόλμησε να επιτεθεί μόνο όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ χωρίς να αλλάξει κάτι (0-1).