ΣΑΤΟΡΟΥ - ΓΚΙΝΓΚΑΜΠ

Η παρουσία νέου προπονητή στον πάγκο στο ματς εκτός έδρας ματς με την Τρουά, ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Ο Σαρλς Κοέν (πέρσι στην Κονκαρνό, ομάδα της Νασιονάλ), όπως κάθε καινούριος τεχνικός, έφερε ενθουσιασμό και για πρώτη φορά μετά από καιρό φλόγα στο παιχνίδι της. Οι παίκτες έδειχναν διατεθειμένοι να ιδρώσουν και να λερωθούν για να σταματήσουν την αντίπαλο.

Εξαιρετική συνολικά η εικόνα της μετά από πολλά ματς. Λύγισε στο τέλος φεύγοντας με άδεια χέρια, μπορεί όμως να αισιοδοξεί εν όψει συνέχειας. Αντεξε για 75’ λεπτά. Στο αμέσως επόμενο οι γηπεδούχοι άνοιξαν το σκορ με αυτογκόλ σε μία άτυχη στιγμή. Στο 79’ έμεινε με δέκα παίκτες και στο 83’ δέχτηκε δεύτερο τέρμα (0-2) με το οποίο διαμορφώθηκε το τελικό σκορ. Δεύτερη σερί ήττα, πέμπτη στα έξι τελευταία ματς, επτά ματς χωρίς νίκη (0-2-5), παρέμεινε στον πάτο της κατάταξης.

Τί είχες Γιάννη, τί είχα πάντα. Ο χρόνος άλλαξε, αυτή όχι. Δύο φορές προηγήθηκε της Αμιάν, την οποία φιλοξένησε, ισάριθμες όμως ισοφαρίστηκε, η δεύτερη έξι λεπτά πριν από τη συμπλήρωση των ενενήντα, με συνέπεια να αρκεστεί στην ισοπαλία (2-2). Δεν λέει να κλείσει, έστω να μαζευτεί, η τρύπα στην άμυνα. Βέβαια δεν μοιάζει διατεθειμένη να παλέψει για αυτό, ρισκάροντας επικίνδυνα με τη γραμμή του υποβιβασμού (στο -2).

Η ποιότητα δεν κρύβεται. Φάνηκε και στα δύο γκολ που σημείωσε. Για να κερδίσεις έναν αγώνα όμως χρειάζονται και άλλα πράγματα. Νωρίς μπροστά στο σκορ (μόλις στο 5’), δέχτηκε την ισοφάριση για πρώτη φορά στο 15’ με πέναλτι, για να προηγηθεί ξανά με τον Πιερό στο 36’. Στο δεύτερο μέρος άφησε την μπάλα στους φιλοξενούμενους προσπαθώντας να χτυπήσει στην κόντρα, το μόνο που κατάφερε να γίνει κομπάρσος. Εντεκα παιχνίδια χωρίς νίκη (0-7-4).