Δεν νοείται τζογαδόρος, κουμαρτζής, που να μην παρατηρεί. Να μην επηρεάζεται. Να μην υιοθετεί νόρμες και φόρμουλες που στο μυαλό του θεωρεί επιτυχημένες, αποτελεσματικές, κερδοφόρες. Αλλοι το λένε πρόληψη, άλλοι δεισιδαιμονία, άλλοι γούρι. Οποιος τζογάρει, σπάνια παραδεχτεί, θα συμμεριστεί αυτούς τους χαρακτηρισμούς.
Και ο λόγος είναι για απλούστατα αποτελούν μέρος του παιχνιδιού. Μέρος της προσδοκίας κέρδους, μέρος της τακτικής που θα πληρώσει. Αν αποδώσει, επαναλαμβάνεται. Αν συνεχίσει να αποδίδει, υιοθετείται. Αν στραβώσει μια-δυο, συγχωρείται. Αν γίνει περισσότερο, αναπροσαρμόζεται, αναθεωρείται, εγκαταλείπεται και αναζητείται άλλη.
Οσο θυμάμαι τον εαυτό μου δουλεύω βράδυ. Χούι που ξεκίνησε από παιδί, διαβάζοντας για εξετάσεις (δουλειά είναι και αυτή…) και κρατάει ακόμη και τώρα, πατημένα για τα καλά σαράντα. Για να σπάσει η μονοτονία, να ανανεωθεί λίγο μυαλό, σκέψη, αέρας, χρειάζεται κάτι.
Συνήθως το δίνει η τηλεόραση. Ετσι, να παίζει. Να είναι ανοιχτή. Οχι κάπου για παρακολούθηση, απλώς για την αίσθηση πως υπάρχει και κάτι άλλο από το κροτάλισμα των πλήκτρων. Ετσι για το ξεκόλλημα. Οταν αυτό είναι επιβεβλημένο, τότε, ανεβαίνει λίγο η ένταση, ίσα ίσα για να ακούσω, να ξελαμπικάρω προτού ξαναπατηθεί το mute για επιστροφή στη δουλειά.
[pamestoixima_desktop keimeno_etaireias=”Ενισχυμένες αποδόσεις καθημερινά” width=”50%”]
Προγνωστικά στοιχήματος
Γράφοντας αυτές τις αράδες λοιπόν, κάποια στιγμή το μάτι έπεσε στην άλλη οθόνη. Ενα τηλεπαιχνίδι ερωτήσεων. Κεντρίζει. Κάτω το πληκτρολόγιο, πάνω η ένταση. Η ερώτηση που άκουσα ήταν: «Ποια τρία παιδιά κλέψανε την Αννούλα»;
Δεν απαντήθηκε από την ερωτώμενη, αλλά αμέσως, φλάσαρε στο κεφάλι μου. Είπαμε, σημάδια. Πολλές φορές, σύμφωνοι, δεν υπάρχουν, αλλά αυτοεκπληρούμενα δημιουργούνται, όμως αυτό δεν είναι κάτι που έχω την επιστημονική επάρκεια να αναλύσω. Αν ξέρετε κάποιον ψυχολόγο που να κάνει σκόντο, καλοδεχούμενες οι συστάσεις.
Αλλο, έτσι κι αλλιώς, δεν χρειάζονταν. Αγαπημένη επιλογή από το ξεκίνημα της σεζόν τα γκολ στα παιχνίδια του Βόλου. Κερδισμένη συνηθέστερα, οπότε ο μόνος λόγος που έμεινε (μετά από κάποιο χρονικό σημείο) στην άκρη ήταν ο συναισθηματισμός στα όρια του ψυχαναγκασμού. Σπάνια αγοράζω κάτι που να μην έχει το «2» μπροστά. Οσο λοιπόν κυκλοφορούσε, βρισκόταν εκεί, η επιλογή ήταν αυτόματη.
Και κυκλοφορούσε για πολύ. Για πάρα πολύ. Κόντρα στα στατιστικά, στην εικόνα, στις επιδόσεις. Οταν συνέβη όμως και έπεσε από τον διπλασιασμό, ακόμη και να ήταν (που ήταν) value στο 1.90 ή και στο 1.80, αυτομάτως μπήκε στην άκρη (μου).
Μεσοβδόμαδα όμως, γράφοντας για την εφημερίδα, αγαλλίασα με την επιστροφή του διπλού στο παιχνίδι των Θεσσαλών στην Τρίπολη με τον Αστέρα. Δεν τίθεται θέμα ούτε αντιπάλου, ούτε έδρας, ούτε αξίας, ούτε τίποτα. Οταν μια ομάδα έχει φέρει από τα 18 φετινά παιχνίδια της σε όλες τις διοργανώσεις, στα 15 g/g και το να φέρει μια ακόμη φορά προσφέρεται στο 2.00 (στην Interwetten), τότε δεν χρειάζεται κανένα σημάδι.
Οχι πως κακόπεσε το timing με τα βολιώτικα που δεν απαντήθηκαν στην ερώτηση για την κλοπή της Αννούλας. Κάθε άλλο…
[interwetten_desktop keimeno_etaireias=”Interwetten.gr, με πρόγραμμα επιβράβευσης* για όλους!” width=”50%”]
