ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΤΟΥΡΚΙΑ

Το 3-1 επί των Η.Π.Α. και το 2-2 με το Μεξικό στα εκτός έδρας φιλικά παιχνίδια του Οκτωβρίου σηματοδότησαν την έναρξη της περιόδου του Γιούλιαν Νάγκελζμαν στην τεχνική ηγεσία της.

Μέσο όρο ηλικίας 28,97 έτη είχε η πρώτη βασική ενδεκάδα του Νάγκελζμαν (απέναντι στις Η.Π.Α.). Ουδέποτε από το 1963 άρχισε ένας ομοσπονδιακός τεχνικός με τόσο «γηρασμένη» ενδεκάδα τη θητεία του στην τεχνική ηγεσία της.

Οι ποδοσφαιριστές της εξέφραζαν έκπληξη για το πόσο γρήγορα, μετά από μόλις τέσσερις προπονήσεις με τον νέο τεχνικό, είδαν πράγματα που τους ζητάει να εφαρμόζονται στο γήπεδο.

Οι διοικούντες τόνιζαν επίσης το πόσο σημαντικό ήταν να υπάρξει συνέχεια στο «υπηρεσιακό» 2-1 επί της Γαλλίας, όταν ο Ρούντι Φέλερ κάθισε στον πάγκο για ένα παιχνίδι μετά την απομάκρυνση του Χάνζι Φλικ.

Καλά αυτά. Καλή και η εικόνα της γερμανικής ομάδας επιθετικά. Ειδικά απέναντι στις Η.Π.Α.. Το «τρικ» του Νάγκελζμαν με το να «τραβήξει» αριστερά τον επιθετικό κορυφής (Φίλκρουγκ) πρόσφερε πεδίο δράσης στον Βιρτς και στον Μουσιάλα.

Δεν θα μιλούσαμε βεβαίως για τον Νάγκελζμαν αν αυτό ήταν το μόνο «τρικ» στο 4-2-2-2 που διάλεξε. Όταν η Γερμανία είχε την κατοχή της μπάλας, ο αριστερός μπακ Γκόζενζ ήταν πολύ ψηλά στο γήπεδο. Όταν η Γερμανία αμύνονταν βλέπαμε κλασικό 4-2-3-1, με τον Φίλκρουγκ στη φυσική του θέση.

Καλή επίσης και η κατοχή μπάλας, καλό συνολικά και το δεύτερο 45λεπτο απέναντι στους Αμερικανούς. Διάστημα όπου δεν υπήρξαν πουλήματα της μπάλας και προσφορά αντεπιθέσεων στην αντίπαλο.

Το χρίσμα του ηγέτη στο γήπεδο δόθηκε στον Ιλκάι Γκιντογκάν και αυτός δικαίωσε την επιλογή, ο Ματς Χούμελζ στο κέντρο της άμυνας έκανε αυτό για το οποίο γύρισε (καθοδήγηση, ηρεμία).

Τι δεν πήγε καλά; Ο Τζόναθαν Τα (με τις Η.Π.Α.) και ο Νίκλας Ζίλε (με το Μεξικό) ως δεξιοί μπακ. Λογικό βεβαίως καθώς οι άνθρωποι δεν είναι μπακ, αλλά στόπερ. Είναι θέση στην οποία πρέπει να αναζητήσει πιο φυσιολογική λύση ο Νάγκελζμαν, που από τη μεριά του ζητάει «κάτι περισσότερο από τον κάθε ποδοσφαιριστή στον τομέα της έντασης στο μαρκάρισμα».

Παρεμπιπτόντως, καθώς ο Πάσκαλ Γκρος «κούμπωσε» καλά με τον Ιλκάι Γκιντογκάν στα «εξάρια», δεν αποκλείουμε να δούμε τον Γιόσουα Κίμιχ ως δεξιό μπακ κάποια στιγμή.

Το να εξασφαλίζει την πρόκριση στα τελικά του Euro δύο αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση των προκριματικών, σε έναν όμιλο τόσο περίπλοκο και (φαινομενικά) ισορροπημένο, ενώ κατά τη διάρκειά τους άλλαξε και προπονητή, αν μη τι άλλο είναι αξιοσημείωτο.

Το πέτυχαν οι γείτονες τον περασμένο μήνα, επικρατώντας και στα δύο παιχνίδια τους στο κουπόνι. Πρώτα, δύσκολα, στην Κροατία (1-0) και μετά, οπότε τσέκαραν το εισιτήριο, πανηγυρικά στη φιλοξενία της Λετονίας (4-0), στα πρώτα παιχνίδια με τον κόουτς Βιτσέντζο Μοντέλα στον πάγκο.

Τυπική πλέον η διαδικασία για τα «λιοντάρια» του επερχόμενου, τελευταίου ματς του ομίλου, την Τρίτη στην Ουαλία, μοιάζει πιο σημαντικό το φιλικό στο Βερολίνο, στην -όπως την αποκαλούν τουλάχιστον οι Τούρκοι- την εκτός πατρίδας πρωτεύουσα του έθνους.

Χιλιάδες οι Τούρκοι μετανάστες που αναμένονται στο γήπεδο, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο το κίνητρο των φιλοξενούμενων, οι οποίοι ξεκινούν με αυτό το παιχνίδι -εκεί που θα γίνει και η τελική φάση δηλαδή- την περίοδο της προετοιμασίας τους για το Euro.

«Κάνει λίγο παραπάνω κρύο, αλλά θα το συνηθίσουμε. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που βρισκόμαστε εδώ. Και λόγω της ιστορίας, αλλά και γιατί βρισκόμαστε σε μια πόλη όπου ζουν εκατομμύρια Τούρκοι. Θέλουμε να τους κάνουμε χαρούμενους με ένα όμορφο παιχνίδι και ένα καλό αποτέλεσμα», τόνισε χαρακτηριστικά ο Ιταλός εκλέκτορας.