Υποδέχτηκε τη Στουτγκάρδη και ήρθε ισόπαλη με 1-1 εναντίον της. Είχε την πρωτοβουλία σε όλη τη συνάντηση αλλά με εξαίρεση τα τελευταία δέκα λεπτά στο πρώτο 45λεπτο που έφτιαξε ευκαιρίες (και ισοφάρισε σε 1-1) είχε πρόβλημα στο να βρεθεί σε θέση για γκολ. Από μακρινό σουτ είχε δεχτεί το 0-1, τυχερά δεν είχε δεχτεί και το 0-2 σε αντεπίθεση, ουδεμία απειλή αντιμετώπισε στο δεύτερο 45λεπτο.
Η ομάδα του Αντι Χίτερ συμπλήρωσε αήττητο τριών παιχνιδιών (2-1-0) στο πρωτάθλημα αλλά ασφαλώς και θα επιθυμούσε να έχει πάρει τρίτη σερί νίκη σε αυτό. Είχε όμως ένα κλασσικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ομάδες του Αντι Χίτερ. Την ανάληψη πρωτοβουλίας και τη δημιουργία.
Οπως αναφέραμε στο προηγούμενο ρεπορτάζ της έχει μάθει να εφαρμόζει το στιλ παιχνιδιού με το ελάχιστο θέαμα. Να παίζει πρώτα για την η άμυνα και την οργάνωση (δίχως να αριστεύει κιόλας σε αυτά) και να περιμένει αντεπιθέσεις και σφάλματα της αντιπάλου.
Οταν όμως πρέπει να «ανοίξει» κλειστή άμυνα, ε, δεν έχει ιδιαίτερη λογική να παίζει με δύο αμυντικά χαφ ελάχιστης δημιουργικής ικανότητας (Κονέ, Ζακάρια) και να κρατάει στον πάγκο ως το 86′ χαφ όπως ο Νόιχαουζ.
Συνεχίζουμε λοιπόν και θεωρούμε πως θα είναι ανταγωνιστική και πιο επικίνδυνη όταν θα παίζει ως αουτσάιντερ. Οταν θα παίζει ως φαβορί θα οδηγεί τις συναντήσεις στην υπομονή αλλά καθώς δεν θα έχει τόσο πολλούς χώρους ώστε να τρεξεί, λογικά θα δυσκολεύεται πιο πολύ στο να απειλήσει και να σκοράρει.
Θυμίζουμε επίσης ότι στα τέσσερα παιχνίδια στο πρωτάθλημα που διάλεξε αρχική διάταξη τριών κεντρικών αμυντικών μέτρησε ρεκόρ 3-1-0. Στα τέσσερα που αγωνίστηκε με κλασσική αμυντική τετράδα μέτρησε ρεκόρ 0-1-3. Τον βρήκε και ως προς την διάταξη τον δρόμο της, αλλά τονίζουμε ξανά. Ούτε η τριάδα στόπερ απέναντι σε «κλειστές» ομάδες θα είναι ό,τι καλύτερο.