Στα σχεδόν σαράντα μου χρόνια, έχω δει επτά Παγκόσμια. Μόνο μία φορά μού έχει αποτυπωθεί περισσότερο η τελετή έναρξης από το πρώτο παιχνίδι της διοργάνωσης. Ήταν το 1994 όταν η Τίνα Τέρνερ τα έκανε ρόιδο. Της είπαν να κλοτσήσει μια μπάλα για να σπάσει ένα τέρμα στα δύο, όμως η αθόφοβη έκανε τέτοιο τσαφ που ζηλεύει κι ο Ανέστης ο Μποσταντζόγλου στον ΑΟ Μεσογαίας. Με τέτοιες ποδάρες, περίμενα κάτι καλύτερο, Τίνα μου. Η μπάλα δεν έφτασε ποτέ στο τέρμα, αλλά εκείνο χώρισε μεγαλοπρεπώς στα δύο, όπως η θάλασσα μπροστά στον Μωυσή. Όπως το κοινό όταν πήγα να κάνω stage dive και βρέθηκα φαρδύς πλατύς στη λάσπη. Δέκα λεπτά μετά το φιάσκο της Τίνα, η Όπρα έπεσε από τη σκηνή και γενικώς η τελετή ήταν μια καταστροφή και μισή. Μόνο για αυτό τη θυμάμαι.
ΠΡΟΣΦΟΡΑ* ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ! ΔΩΡΕΑΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗ!
Έτσι θα θυμάμαι και τη φετινή. Φοβερό το μήνυμα για την ισότητα και τον σεβασμό σε όλους τους ανθρώπους. Για την αποδοχή όλων των φυλών και όλων των θρησκειών. Θα ήταν ακόμα καλύτερο αν δεν υπήρχε για να ξεπλύνει μια απολυταρχική θεοκρατία. Δεν έχει μονάχα σημασία ποια είναι τα λόγια, αλλά και ποιος τα λέει. Σαν τότε, το 1986, που ο Ντιέγκο Μαραντόνα φόρεσε μπλούζα «Όχι στα Ναρκωτικά». Το επόμενο είναι να δούμε τον Μπερλουσκόνι να λέει «όχι στα μοντέλα» και τον Ρονάλντο να λέει «όχι στους ορθοδοντικούς».
Με πόνεσε που είδα τον Ρόμπι Ουίλιαμς και τον Μόργκαν Φρίμαν στην τελετή έναρξης. Δεν το έχουν ανάγκη. Ας έπαιρναν παράδειγμα από τον τιτάνα Ροντ Στιούαρτ, που τούς είπε να βάλουν τα πετροδόλαρα εκεί που ξέρουν (στις ελβετικές τράπεζες, τι φανταστήκατε;) και τους έκλεισε το τηλέφωνο. Και καλά. Για τον Μόργκαν Φρίμαν τα ξέρουμε. Είναι παντού. Αν έχετε δει μόνο μία ταινία στη ζωή σας, ο Μόργκαν Φρίμαν πιθανότατα έπαιζε εκεί. Νομίζω ότι είχε κάνει και ένα πέρασμα από την Αλίκη στο Ναυτικό, αλλά μπορεί να τον μπερδεύω με τον Σάμιουελ Λ. Τζάκσον. Ο Ρόμπι; Ο Ρόμπι ήταν εκλεκτικός. Γιατί ρε φιλαράκι μας τη βγήκες από αριστερά χωρίς να βγάλεις φλας;
To μόνο που γούσταρα ήταν που δεν εμφανίστηκε η Σακίρα. Δεν έχω τίποτα με το κορίτσι. Μια χαρά είναι η Σακίρα. Αλλά κοντεύει να πάει σε πιο πολλά Μουντιάλ από τον Μαλντίνι. Γερμανία 2006, Νότια Αφρική 2010, Βραζιλία 2014. Και της πρότειναν πάλι φέτος. Υπάρχουν 250 εκατομμύρια επαγγελματίες μουσικοί στον πλανήτη και κάνουμε λες και όλα αρχίζουν και τελειώνουν με τη Σακίρα. Ούτε ο Πικέ δεν το πίστεψε αυτό.
Τι είδαμε στο Κατάρ – Ισημερινός
Θυμάστε που σας έλεγα ότι το Κατάρ ίσως δεν είναι η χειρότερη διοργανώτρια όλων των εποχών; Μάλλον έκανα λάθος. Αυτό το πράγμα δεν ήταν η ομάδα που είδα στο Κόπα Αμέρικα πριν τρία χρόνια. Αν αυτοί οι πουθενάδες πήραν το Κύπελλο Ασίας, ειλικρινά δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό για την Ιαπωνία και την Κορέα. Ο Βαλένσια χθες έμοιαζε τουλάχιστον Σουάρες στα καλά του (χωρίς τα δαγκώματα) κάθε που έπαιρνε την μπάλα.
Στο γκολ που ακυρώθηκε, εκεί που ο τερματοφύλακας του Κατάρ βγήκε για… προμενάδα (κατά την παναγούλειον διάλεκτο), άρχισα την γκρίνια για το σπρώξιμο στους διοργανωτές, αλλά δυστυχώς αυτό δεν συνεχίστηκε. Και λέω δυστυχώς γιατί έχω φετίχ με την γκρίνια. Έχουν οι ξινοί τη χάρη τους. Αλλά όταν αρχιδιαιτητής είναι ο Κολίνα, δεν σε αφήνουν να αγιάσεις. Μου διέλυσε τη φαντασίωση ο καραφλοδαίμονας.
Ώρα για τα σημερινά. Γιατί σας ξέρω. Περιμένετε πώς και πώς τι θα προτείνει ο Μαστρο-Βάγγος, για να πάτε κι εσείς κουβά μαζί μου σαν άνθρωποι.
Αγγλία – Ιράν προγνωστικά
H σημαντικότερη ερώτηση δεν είναι πώς θα εμφανιστεί η Αγγλία σε αυτό το Μουντιάλ. Η σημαντικότερη ερώτηση είναι πόσοι από τους Άγγλους οπαδούς στην εξέδρα είναι πληρωμένοι Ινδοί ηθοποιοί. Και πώς θα την παλέψουν οι Άγγλοι χωρίς την μπίρα τους στην εξέδρα. Και αν όντως παίξει ο Χάρι ο Μαγκουάιρ βασικός, είναι βασανιστήριο να βλέπεις το ματς νηφάλιος.
Μας έχουν ζαλίσει πάλι τα συκώτια με το «it’s coming home». Πάρτε το χαμπάρι. Δεν έρχεται. Δεν θα έρθει ποτέ. Βασικοί και αναντικατάστατοι κάτι Τζόρνταν Πίκφορντ, κάτι Ντέκλαν Ράις και κάτι Λουκ Σο. Σαν ονόματα συνεργατών του Τζέιμς Μποντ. Ξέρετε. Αυτοί που κάνουν πάντα τη σαχλαμάρα και πρέπει να έρχεται ο Μποντ να σώζει την κατάσταση, ενώ ξεκάθαρα θα προτιμούσε να πίνει το μαρτίνι του μαζί με κάποιο μοντέλο.
Δεν με νοιάζει αν θα κερδίσει η Αγγλία. Το Ιράν μπορεί να σκοράρει. Και αν ήμουν ο Κάρλος Κεϊρόζ θα έβαζα βασικό, δίπλα στον Ταρεμί, τον Καρίμ Ανσαριφάρντ. Να ψελίσσει εκεί κάνα ελληνικό στον Μαγκουάιρ, να τον κομπλάρει και να τον κάνει να θυμάται το κρατητήριο στη Μύκονο.
Το έχει το γκολάκι στο Αγγλία – Ιράν ο Καρίμαρος. Και μας προσφέρεται και σε ωραία απόδοση.
Σενεγάλη – Ολλανδία
Για τρία πράγματα είναι διάσημη η Ολλανδία: τουλίπες, γκούντα, και εθνικές ομάδες που δεν έχουν αντίπαλο στη φάση των ομίλων, παίζουν μπαλάρα και τελικά δεν παίρνουν το κύπελλο. Εντάξει. Είμαι άδικος. Η Ολλανδία είναι διάσημη και για άλλα πράγματα. Για κεκάκια που σε κάνουν να βλέπεις δράκους και για κάποιες βιτρίνες που προσφέρουν ένα κάπως γκροτέσκο θέαμα. Αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα.
Δεν υπάρχει Μέμφις Ντεπάι σήμερα. Αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα. Η Ολλανδία είναι πλήρης σε όλες τις γραμμές; Όλες; Όχι. Η θέση του τερματοφύλακα παραμένει καταραμένη από τη συνταξιοδότηση του φαν ντερ Σαρ κι έκτοτε. Να έχεις παιχταράδες ένθεν κι ένθεν, εκείθεν κι εντεύθεν και να παίζει στο τέρμα ο Νόπερτ και ο γερο-Πάσφιρ.
Για τη Σενεγάλη τι να πεις; Ναι, είναι πρωταθλήτρια Αφρικής, ναι είναι μία χαρά ομάδα, αλλά πού πας χωρίς Μανέ; Και δεν είναι μόνο ο Μανέ το θέμα. Η άμυνα έχει ζητήματα. Ο Κουλιμπαλί είναι παιχταράς, αλλά τα προβλήματα του Σισέ τα έχουμε δει και στα μέρη μας. Το παιδί παθαίνει μπλοκαρομυαλιές. Όπως έχει πει κι ο Μάκης Μηνδρινός για το δίδυμο Μπα – Σισέ στον Ολυμπιακό, ούτε η Σενεγάλη δεν παίζει με δύο Σενεγαλέζους στόπερ.
Δεν ξέρω αν θα είναι ο Σισέ, αλλά άντε να παίξουν άμυνα οι Σενεγαλέζοι στο φρενήρες παιχνίδι της Ολλανδίας. Βλέπω να στήνεται η μπάλα στα έντεκα μέτρα με πορτοκαλιά φανέλα να ετοιμάζεται να εκτελέσει. Ξεκάθαρη η επιλογή του πέναλτι στο Σενεγάλη – Ολλανδία.
ΠΡΟΣΦΟΡΑ* ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ! ΔΩΡΕΑΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗ!
Προγνωστικά ΗΠΑ – Ουαλία
Αλήθεια τώρα; Θέλετε να μιλήσω και για το ΗΠΑ – Ουαλία; Τι να πω; Εδώ δεν καταλάβαινα πώς τα κατάφερνε η Ουαλία να τα πάει καλά όταν ήταν στα πάνω του ο Μπέιλ. Ξέρετε. Τότε που είχε το πανό: «Ουαλία, Γκολφ, Ρεάλ Μαδρίτης. Με αυτήν τη σειρά». Ο κορυφαίος των Ουαλών, που τους οδήγησε στα ημιτελικά του Euro 2020, είναι παγκίτης στη Λος Άντζελες FC. Όταν παίζει, δείχνει την κλάση του (ένα γκολ στις καθυστερήσεις της παράτασης χάρισε στην ομάδα του το πρωτάθλημα πριν ένα μήνα), αλλά πόσες φορές να μεταμορφωθεί ο Κλαρκ Κεντ σε Σούπερμαν;
Και πολύ τού είναι που πήγε την Ουαλία στο Μουντιάλ μετά 62 χρόνια. Δεν το έκανε ο Ρας. Δεν το έκανε ο Γκιγκς. Δεν το έκανε κοτζάμ Βίνι Τζόουνς. Το έκανε ο Μπέιλ. Μπράβο του. Αλλά ως εκεί.
Μην παρεξηγηθώ. Δεν μπορώ να μην συμπαθώ την Ουαλία. Είναι η χώρα που μας έχει χαρίσει την Κάθριν Ζέτα-Τζόουνς και την τιμώ για αυτό. Αλλά οι ΗΠΑ έχουν καλύτερη ομάδα. Πολύ καλύτερη. Με γιο Ρέινα, με γιο Γουεά και κάμποσους ακόμα που παίζουν χωρίς νεποτισμούς και πασόκικους λόγους.
Το πιο αστείο ξέρετε ποιο είναι; Έγινε λέει μια έρευνα πρόσφατα, που δείχνει πως το 90% των Αμερικανών οπαδών είναι βέβαιοι (όχι αισιόδοξοι, βέβαιοι) ότι η ομάδα τους θα πάρει το Μουντιάλ. Αμερικάνοι ρε φίλε. Τους έχουν ποτίσει το μυαλό ότι είναι οι καλύτεροι στα πάντα και δεν ξέρουν να απλώνουν τα ποδάρια ως εκεί που φτάνει η κουβέρτα. Τέλος πάντων. Περιμένω εύκολη νίκη των ΗΠΑ. Το anytime 2-0 είναι τόσο καλό, που η απόδοση είναι πιο χαμηλή από τις νόρμες του Μαστροβάγγου.
