Ρωτάει ο μικρός τον πατέρα του να του εξηγήσει τη διαφορά του δωρεάν από το τζάμπα. Ο πατέρας το καλοσκέφτεται και απαντάει: «Το βλέπεις το σχολείο; Δωρεάν είναι. Αλλά τζάμπα πηγαίνεις».
Ταιριάζει γάντι. Στην ποδοσφαιρική Ελλάδα που κρίνει από το αποτέλεσμα και όχι από τον τρόπο που φτάνεις (ή όχι) σε αυτό. Το αποτέλεσμα, δωρεάν είναι. Η ερμηνεία του όμως, τζάμπα γίνεται. Γιατί αλλάζει από εβδομάδα σε εβδομάδα, από παιχνίδι σε παιχνίδι, από ήττα σε νίκη.
Την περασμένη εβδομάδα, ο Παναθηναϊκός ήταν έτοιμος να διεκδικήσει πρωτάθλημα. Μιλούσαν τα «ντόρτια», όχι ο τρόπος που ήρθαν. Δωρεάν οι δηλώσεις του Γιοβάνοβιτς μετά το παιχνίδι, πιθανώς το μόνο που θα έπρεπε να επισημανθεί επικοινωνιακά, ειδικά εφόσον ο Σέρβος ξεκαθάριζε πως το παιχνίδι κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Τζάμπα έγιναν.
Μια εβδομάδα αργότερα ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε στα Γιάννινα. Και ξαφνικά το επερχόμενο παιχνίδι, αυτό με τον Αρη την Τετάρτη, αποκτά χαρακτήρα όχι απλώς «τελικού», αλλά προδιαγράφεται ως πρελούδιο… επανάληψης των περυσινών σε περίπτωση νέου, αρνητικού αποτελέσματος.
Προγνωστικά Super League
Και φυσικά, δεν είναι μόνο ο Παναθηναϊκός. Αν η ΑΕΚ στην πρεμιέρα της ήταν στο 1-3 στο 25’ κόντρα στον Ιωνικό δεν θα προκαλούσε εντύπωση. Ο Ολυμπιακός δύο μήνες τώρα στη σεζόν του έχει επιμηκύνει το κλασικό επί Μαρτίνς «νεκρό» του διάστημα στα παιχνίδια του, ο ΠΑΟΚ ανακουφίζεται επειδή κέρδισε ερασιτέχνες στο Γιβραλτάρ και επειδή ένα 18χρονο παιδί του έδωσε φρεσκάδα μπαίνοντας στο γήπεδο, ο Αρης από εκεί που θα έπαιρνε κεφάλια μετά τις καλοκαιρινές του μεταγραφές, ψάχνει το δικό του μετά τις αλλεπάλληλες «σφαλιάρες» στο ξεκίνημα.
Απολύτως φυσιολογικά πράγματα. Δεν είμαστε στην 10η, στην 15η ή στην 20η αγωνιστική. Είμαστε μόλις στη δεύτερη. Μιλάμε για ομάδες που είναι κατά 60%, 70% ή και περισσότερο ακόμη αλλαγμένες. Μιλάμε για ομάδες που – κακά τα ψέματα – ασχολήθηκαν σοβαρά μεταγραφικά μόλις μετά τον Δεκαπενταύγουστο, επιδιώκοντας να καθυστερήσουν τη σέντρα του πρωταθλήματος μπας και (προ)ετοιμαστούν καλύτερα.
Πώς λοιπόν να έχουν συνοχή, σταθερότητα, ομοιογένεια, συνέπεια, να φτιάχνουν σερί ή να έχουν έστω το μίνιμουμ της αποτελεσματικότητας και του ρυθμού, πως να μάθουν να τρέχουν όταν καλά δεν ξέρουν να περπατάνε, πως να ξεπεράσουν την αφόρητη πίεση μιας κοινής γνώμης που έχει εκπαιδευτεί να αξιολογεί, να κρίνει, να ελπίζει, να προσδοκά και να περιμένει με οτιδήποτε τζάμπα;
Στα λημέρια μας, δωρεάν είναι (και μακάρι να πείθει γι’ αυτό η προαναφερθείσα δικαιολόγηση) να γράψω πως δεν υπάρχει κάτι – ακόμη τουλάχιστον – που αξίζει εμπιστοσύνης για σοβαρό παιχνίδι και ποντάρισμα τόσο νωρίς στη σεζόν.
Ελπίζω μόνο να μην το γράψω τζάμπα…
Υ.Γ. Για όσους πάντως το θεωρήσουν, παρότι δεν αγοράζω τίποτα σήμερα, το g/g στη Ριζούπολη – βάσει τουλάχιστον των όσων έδειξαν στην πρεμιέρα τους Απόλλωνας και Βόλος – στα όρια του διπλασιασμού στην Interwetten είναι ίσως η πιο value επιλογή της ημέρας.
[interwetten_desktop keimeno_etaireias=”Interwetten.gr, με πρόγραμμα επιβράβευσης* για όλους!” width=”50%”]
